5 سئوال درباره ایمپلنت دندان

ایمپلنت دندانی یکی از تازه‌ترین درمان‌های دندان‌پزشکی است که انقلابی در این حوزه ایجاد کرده و بسیاری از ناممکن‌ها را ممکن ساخته است. این درمان به همان اندازه که تازه و راهگشاست، پشت‌سر خود ابهام‌ها و سوال‌های زیادی را در ذهن ایجاد کرده است.

متاسفانه بسیاری از بیماران در عوض مراجعه و سوال از دندان‌پزشکان، پاسخ سوال‌ها و ابهام‌های خود را در میان تجربه‌ها، شنیده‌ها و تفسیرهای مردم عادی جستجو می‌کنند. احتمالا به همین دلیل است که شایعه‌های زیادی در پشت‌سر این درمان شکل گرفته که هر روز بر تعداد آنها افزوده می‌شود که به چند شایعه شایع آن می‌پردازیم‌. 

1- برای چه کسانی نمی‌توان ایمپلنت دندانی گذاشت؟ آیا پوکی‌استخوان و دیابت یا سن بالا می‌تواند مانعی برای انجام ایمپلنت باشد؟

تقریبا تمام افرادی‌که مانعی برای انجام یک جراحی ساده داخل دهانی ندارند، می‌توانند ایمپلنت دریافت کنند. موارد معدودی مانند بیماری عفونی فعال، بیماری قلبی کنترل نشده، اختلال‌های انعقادی درمان نشده و... باعث محرومیت از ایمپلنت دندانی خواهند شد. 

بیشتر بیماران راجع به تاثیر پوکی‌استخوان و دیابت بر موفقیت ایمپلنت چیزهایی شنیده یا خوانده‌اند و هنگام مراجعه نگرانی  خود را در این‌باره بیان می‌کنند. این موارد منع مطلقی برای ایمپلنت نیستند و ایمپلنت گذاشتن، با صلاحدید درمانگر و رعایت نکته‌های احتیاطی در بسیاری از بیماران ممکن است. 

حتی بیمارانی که در گذشته تحت اشعه‌درمانی یا شیمی‌درمانی هم قرار گرفته‌اند با ضوابط خاصی قادر به دریافت ایمپلنت خواهند بود. مهم این است که بیمار تمام نکته‌های مربوط به سابقه پزشکی خود را در اختیار درمانگر قرار دهد. 

ممکن است هرگز به ذهن بسیاری از بیماران نرسد که عادت دندان‌قروچه یا سیگار کشیدن ممکن است چه تاثیر سوئی بر بقای ایمپلنت ها داشته باشد یا مصرف روزانه آسپرین چه اختلال‌هایی در روند کنترل خونریزی هنگام جراحی ایجاد خواهد  کرد. در عوض این سوال را زیاد از بیماران می‌شنویم: آیا در سن من امکان انجام ایمپلنت هست؟ 

2- دندانی که 10 تا 20 سال پیش کشیده شده هم قابل‌جایگزینی با ایمپلنت است؟

یک فرد کاملا مسن اما از لحاظ عمومی سالم، به راحتی ایمپلنت دریافت خواهد کرد و دندانی که چند دهه پیش کشیده شده، اما استخوان کافی یا امکان بازسازی استخوان را داشته باشد، هیچ فرقی با دندانی که به تازگی کشیده شده نخواهد داشت.

علاوه بر سابقه پزشکی نکته‌های مربوط به سلامت روانی و خصوصیات شخصیتی نیز در تصمیم‌گیری راجع به درمان ایمپلنت موثر هستند. افرادی که به خاطر افسردگی حاد، نداشتن انگیزه کافی، مشغله کاری بیش از حد و... امکان انجام مراقبت‌های بهداشتی روزانه و مراجعه‌های دوره‌ای منظم را ندارند، کاندید مناسبی برای دریافت ایمپلنت نخواهند بود. ایمپلنت یک تیغ دو دم هست؛ برای بسیاری از افراد بهترین درمان و برای برخی نیز بد‌ترین درمان محسوب می‌شود. 

3- آیا کسانی که استخوان تحلیل رفته دارند هم می‌توانند ایمپلنت دندانی بگذارند؟

در مواردی‌که استخوان فک در اثر تصادف، تومور‌ها یا استفاده طولانی‌مدت از دندان‌های مصنوعی متحرک نامناسب دچار تحلیل‌های بسیار پیشرفته باشد، بازسازی استخوان با مواد مصنوعی یا برداشت محدود استخوان از منابع داخل دهانی ممکن نیست و درمانگر ناچار به برداشت استخوان وسیع‌تر از منابع خارج دهان مانند دنده یا لگن می‌شود. این موارد در درصد ناچیزی از بیماران لازم است و معمولا به‌عنوان آخرین راه‌حل در نظر گرفته می‌شود.

رعایت نکردن بهداشت دهان و تجمع میکروب اطراف ایمپلنت، باعث تحلیل استخوان و از دست رفتن ایمپلنت دندانی خواهد شد 

4- آیا سیگار کشیدن واقعا باعث شکست درمان ایمپلنت دندانی می‌شود؟ یعنی سیگاری‌ها اصلا نباید ایمپلنت بگذارند؟ 

سیگار کشیدن یک عامل خطر‌ساز کاملا اثبات شده برای ایمپلنت دندانی بوده و میزان شکست ایمپلنت را تا چند برابر حالت عادی بالا می‌برد، اما با توجه به اینکه میزان شکست ایمپلنتها در شرایط عادی (با کنترل ضوابط) بسیار ناچیز است، حتی با وجود سیگار کشیدن می‌توان موفقیت نزدیک به 90 درصدی برای ایمپلنت دندانی در نظر گرفت، بنابراین گذاشتن ایمپلنت برای فرد سیگاری از لحاظ علمی به‌صورت مطلق اشتباه نیست، اما عواملی نظیر تعداد سیگار مصرفی طی روز، سال‌های مصرف سیگار یا میزان استراتژیک بودن موقعیت ایمپلنت (که بر پیچیده شدن درمان‌های بعدی در صورت شکست ایمپلنت تاثیر دارد) در تصمیم‌گیری دخیل خواهند بود.

فرد سیگاری بهتر است حداقل در یک دوره زمانی چند هفته‌ای قبل و بعد از ایمپلنت گذاشتن از مصرف سیگار خودداری کند.

5- در بعضی آگهی‌های تبلیغاتی از درمان ایمپلنت دندان به‌عنوان یک درمان مادام‌العمر نام می‌برند؛ آیا این ادعا صحیح است؟ اصولا طول عمر ایمپلنت دندانی چقدر است؟

پشت این سوال در ذهن بیمار سوال دیگری می‌چرخد: من گران‌ترین و طولانی‌ترین روش جایگزینی دندان را انتخاب کرده‌ام. آیا در عوض تا آخر عمر راحت خواهم بود؟

اگر منظور از راحت بودن مسواک نزدن، مراجعه نکردن دوره‌ای به دندان‌پزشک و عدم نیاز به درمان‌های کوچک (مانند جرم‌گیری یا تعویض قطعات واشر مانند مصرفی) در سال‌های آینده باشد؛ خیر 

ایمپلنتها قطعاتی فلزی هستند و بر خلاف دندان‌ها در معرض پوسیده شدن نیستند، اما این به معنای رویین تن بودن آنها  نیست. 

رعایت نکردن بهداشت دهان و تجمع میکروب اطراف ایمپلنت، باعث تحلیل استخوان و از دست رفتن ایمپلنت خواهد شد. 

در شرایط ایده‌آل میزان تحلیل استخوان سالانه اطراف ایمپلنتها در حد دهم میلی‌متر است. ایمپلنت استاندارد 10 تا 12 میلی‌متر طول دارد و شاید با یک محاسبه ساده به عدد صد سال برای از بین رفتن استخوان نگه دارنده ایمپلنت برسیم، اما شرایط بهداشتی ایده‌آل به‌‌ همان اندازه عمر صد ساله بشر خوش‌بینانه است. واقع‌بینانه‌ترین جمله‌ای که راجع به طول عمر ایمپلنت می‌توان گفت این است: 

ایمپلنتها ماندگار‌ترین و کم‌آسیب‌ترین روش جایگزینی دندان هستند، البته به شرط رعایت ضوابط علمی در تمام مراحل زیر:

الف) طرح درمان تعداد کافی ایمپلنت، عدم فرار از بازسازی و تقویت استخوان در صورت نیاز، سپری شدن زمان‌های لازم پس  از بازسازی استخوان و کاشت ایمپلنت

ب) انجام جراحی

ج) ساخت پروتز

د) مراقبت و نگهداری پس از تحویل پروتز

مطالب مرتبط:

قیمت ایمپلنت

ایمپلنت تهران

کاشت دندان

روش‌های کاشت ایمپلنت دارای دو تکنیک جراحی اصلی است

• تکنیک کاشت دو مرحله‌ای: در مرحله‌ی اول لثه برش داده می‌شود و ایمپلنت در فک قرار داده می‌شود و بافت روی آن بخیه زده می‌شود و سپس در مرحله‌ی دوم که 2 تا 66 ماه بعد از مرحله‌ی اول است، مجددا در لثه برش ایجاد می‌شود و پیچ محافظ از روی ایمپلنت برداشته می‌شود و به جای آن یک سری فلزی ستون مانند قرار می‌گیرد که بعدا دندان مصنوعی بر روی این سری فلزی قرار خواهد گرفت.
• تکنیک کاشت یک مرحله‌ای: در این روش ایمپلنت به نحوی در استخوان قرار داده می‌شود که سر آن از لثه بیرون می‌زند و دیگر درون لثه پنهان نیست و بنابراین می‌توان بین 2 تا 6 ماه به استخوان لثه زمان داد که کاملا ترمیم شود و یا می‌توان بلافاصله و در همان جلسه پیچ محافظ روی ایمپلنت را برداشت و به جای ستون فلزی مخصوص (برای چسباندن دندان مصنوعی) را درون ایمپلنت قرارداد. با توجه به نوع روش مورد انتخاب دندانپزشک، ستون فلزی قرار داده شده درون ایمپلنت و دندان مصنوعی روی آن می‌تواند موقتی یا دائمی باشد.

دلیل استفاده از لیزردرمانی در کاشت ایمپلنت

ایمپلنتها عمر تقریبا نامحدودی دارند (طولانی‌ترین زمان ثبت شده برای آن 25 سال بوده است)، اما این در صورتی است که بیمار به طور روزانه از دندان خود مراقبت کند. بزرگترین خطراتی که ایمپلنتهای دندانی را تهدید می‌کند عبارتند از:

• التهاب بافت‌های اطراف ایمپلنت بلافاصله بعد از کاشت ایمپلنت که می‌تواند باعث عفونت بافت‌ها و ساختارهای اطراف ایمپلنت شود و در نهایت باعث شود که ایمپلنت به خوبی در استخوان جوش نخورد.
• عدم وارد کردن فشار به ایمپلنت به نحو مناسب یا اصطلاحا بارگذاری بیش از حد روی ایمپلنت با قرار دادن تاج یا روکش (دندان مصنوعی) نامناسب که باعث می‌شود ایمپلنت بیشتر در استخوان جذب شود و بافت استخوانی تحلیل برود و این تحلیل استخوان تا آخرین سطح از پایه‌ی ایمپلنت پیش می‌رود و در نهایت خود ایمپلنت نیز غیرقابل استفاده خواهد شد.

استفاده از لیزر در روند کاشت ایمپلنت می‌تواند بسیار موثر باشد و از بروز التهاب بافت‌های اطراف ایمپلنت جلوگیری کند. اصلی‌ترین دلیل این موضوع این است که لیزر‌هایی مانند خاصیت KTP (با طول موج 532 نانومتر) و ND:YAG (با طول موج 1640 نانومتر) و دیود (با طول موج 810 یا 980 نانومتر) خاصیت آنتی‌باکتریال دارند و تمامی باکتری‌هایی که در اغلب موارد موجب پوسیدگی دندان و عفونت لثه می‌شوند را از بین می‌برند. در صورتی که در حین روند درمان، این لیزرها با تنظیمات دقیق و صحیح و زمان تابش مناسب مورد استفاده قرار گیرند، در روند درمان بسیار موثر خواهند بود، بدون آن که گرمای بیش از حدی ایجاد کنند یا موجب سوختگی بافت‌های اطراف ایمپلنت یا آسیب به خود ایمپلنت شوند.

با تابش لیزر به محل جراحی، قبل از کاشت ایمپلنت،  تمام آلودگی‌ها و باکتری‌های موجود در این ناحیه از بین خواهند رفت و این عمل موجب پیشگیری از التهاب بافت‌های اطراف ایمپلنت شده و دیگر مشکل  تورم و عفونت بافت‌ها که معمولا بعد از جراحی رخ می‌دهد، به وجود نمی‌آید.

یک دیگر از کاربردهای لیزر، قرار داردن قسمت داخلی ایمپلنت (که درون فک قرار می‌گیرد) در بافتی است که در معرض لیزر CO2 قرار گرفته است. با استفاده از لیزر CO2 می‌توان بدون ایجاد خونریزی، یک برش بسیار دقیق و دایره‌مانند در بافت لثه ایجاد کرد که به طور بسیار مناسبی ایمپلنت درون آن جای می‌گیرد. برای انجام این کار لازم است که یک لایه بافت کراتینه در لثه وجود داشته باشد که ثبات مکانیکی بافت اطراف ایمپلنت را تضمین کند.

مطالب مرتبط:

قیمت ایمپلنت

ایمپلنت تهران

کاشت دندان

جایگزینی دندان از دست رفته با ایمپلنت

ایمپلنت‌ ها پیچ هایی از جنس تیتانیوم خالص سازگار با بافت استخوان فک هستند که درون استخوان فک گذاشته می شوند. حدود 6 تا 12 هفته زمان جهت اتصال استخوان اطراف ایمپلنت به بدنه ایمپلنت‌ لازم است. پس از تکمیل این دوره انتظار، پروتز متصل به ایمپلنت که می تواند یک روکش تکی، چند واحد روکش متصل به هم به شکل پل یا بریج و یا پروتز متحرک باشد را داخل دهان نصب نمود.

فاکتور مهم در موفقیت درمان ایمپلنت‌ در مرحله اول، میزان و استحکام استخوان موجود است. اگر استخوان کافی برای گذاشتن ایمپلنت دندانی در ناحیه مورد نظر وجود نداشته باشد می توان از پیوند استخوان مصنوعی و یا استخوان خود بیمار که از مناطق دیگر بدن بیمار بدست می آید استفاده نمود.
چنانچه دندانی نیاز به خارج کردن داشته باشد در شرایط خاص می توان در همان جلسه ایمپلنت دندانی را جایگزین دندان نمود. چنانچه بنا به دلایلی نتوان در همان جلسه ایمپلنت دندانی را قرار داد حداقل 2 تا 3 ماه جهت تشکیل استخوان در آن ناحیه باید انتظار کشید.

اگر مدت زمان طولانی از کشیدن دندان بگذرد ممکن است تحلیل استخوان به شدت در آن ناحیه اتفاق بیافتد به شکلی که ممکن است قرار دادن ایمپلنت دندانی را یا غیر ممکن کند یا با مشکلات جدی مواجه سازد. همچنین امکان دارد دندان های مجاور آن ناحیه بی دندان کج شده و قرار دادن ایمپلنت‌ را مشکل نمایند.

در چه مواردی از ایمپلنت‌ استفاده می شود؟

جایگزینی یک تک دندان: در این روش به جای یک دندان از دست رفته یک ایمپلنت‌ گذاشته می شود.

جایگزینی چند دندان: در این روش چند دندان مجاور هم که از دست رفته اند با تعداد کمتری ایمپلنت‌ که توسط پل یا بریج به هم متصل می شوند جایگزین می گردند. در این روش امکان جایگزینی کل دندان های یک یا دو فک توسط پروتز ثابت وجود دارد.

پروتز متحرک متکی به ایمپلنت‌: در این روش به دلایلی از قبیل عدم امکان قرارگیری تعداد زیاد ایمپلنت در فک، روابط ناهماهنگ فک بالا و پایین، از دست رفتن میزان زیادی استخوان فک و تورفتگی لب و گونه در اثر این تحلیل و یا دلایل اقتصادی امکان استفاده از پروتز ثابت متکی بر ایمپلنت دندان وجود ندارد. لذا 2 تا 5 عدد ایمپلنت در هر فک قرار داده می شود و پروتز متحرک که توسط خود بیمار قابل اتصال به ایمپلنت دندان است، جهت استفاده بیمار ساخته می شود.

مزیت‌های پروتز متحرک متکی به ایمپلنت دندان:
هزینه درمان ارزان‌تر، بهتر پرشدن لب و گونه، امکان تمیز کردن آسان‌تر اطراف ایمپلنت‌ها، جراحی در منطقه کوچکتر
معایب پروتز متحرک متکی بر ایمپلنت‌:
برخی از بیماران از اینکه پروتز متحرک دارند احساس خوبی ندارند، لزوم خارج کردن پروتز جهت نظافت بعد از هر وعده غذایی.

مطالب مرتبط:

قیمت ایمپلنت

ایمپلنت تهران

کاشت دندان

انواع مختلف ایمپلنت دندان

امروزه اکثر ایمپلنت های دندان از تیتانیوم ساخته می شوند که فلزی دارای کیفیت بالا است و می تواند برای این منظور بسیار مناسب باشد. تیتانیوم یک لایه نازک بر روی سطح خود ایجاد می کند که از آن در برابر خوردگی حفاظت می کند. این لایه در برابر اسید، ترکیبات نمک و اکسیژن مقاوم است. علاوه بر این تیتانیوم تقریباً بطور کامل غیر مغناطیسی است و نسبت به وزن آن کاملاً مقاوم است.

مهمتر اینکه بدن انسان ایمپلنت دندان تیتانیوم را به عنوان اجسام خارجی پس نمی زند. هنگامی که آنها در استخوان کاشته می شوند، استخوان در یک فرآیند به نام  الصاق استخوانی اطراف آن رشد کرده و گسترش پیدا می کند. نوع تیتانیوم دارای انواع مختلف سطوح هستند که شامل اسید اچ، اسپری پلاسما و پوشش هیدروکسی آپاتیت است. هیدروکسی آپاتیت ماده ای است که استخوان از آن ساخته می شود. این ماده در فرآیندی به نام اتصال زیستی به استخوان متصل می شود. انواع ایمپلنت دندان شامل موارد زیر هستند:

ایمپلنت ریشه ای شکل: این مدل رایج ترین نوع کاشت دندان است که برای بیماران استفاده می شود. نوع ریشه ای شکل در اصطلاح درون استخوانی یا درون ریشه  ای نیز گفته می شود، به این معنی که این نوع در استخوان قرار می گیرند. این مدل شبیه پیچ ضخیم یا مخروط است و دارای پهنا و طول متفاوت می باشد. برای موفقیت آمیز بودن آن، نیاز به ایجاد عمق و عرض کافی در استخوان برای فراهم کردن پایه مطمئن برای آن وجود دارد. دندان پزشک شما درباره نوع  مناسب برای استفاده بر اساس کیفیت استخوان فک و نوع روکش دندان، پل یا دندان مصنوعی که قرار است بر روی آن قرار بگیرد تصمیم گیری خواهد کرد.

نوع دارای چارچوب راموس: این نوع را در صورتی می توان استفاده کرد که استخوان فک پایین برای استفاده از ایمپلنت دندان ریشه ای شکل بسیار نازک باشد یا قصد داشته باشیم از ایمپلنت ساب پریواستیل استفاده کنیم. این مدل دارای چارچوب راموس در گوشه عقب استخوان فک در دهان (یعنی نزدیک دندان های عقل) و نزدیک چانه قرار می گیرد. هنگامی که آن در محل قرار گرفت و بافت اطراف آن ترمیم شد، یک میله فلزی نازک در اطراف بالای لثه قابل رویت خواهد بود. دندان های مصنوعی در ادامه به صورتی ساخته می شوند که متناسب با این میله باشند. این نوع همچنین می توانند فک ضعیف را تثبیت کرده و از ایجاد شکستگی در آن جلوگیری نمایند.

شرایط ایمپلنت دندان

اولین قدم برای کاشت ایمپلنت دندان ملاقات با یک دندان پزشک حرفه ای برای انجام معاینات لازم است. ارزیابی اولیه در این حالت شامل بررسی وضعیت دهان و دندان های شما و بررسی کامل سابقه درمانی و مشکلات دندان است. در این مرحله معمولاً از دندان ها عکس رادیولوژی تهیه می شود. این عکس می تواند اطلاعات مناسبی را درباره مقدار استخوان موجود در فک و شکل آن و نیز محل اعصاب و سینوس ها در اختیار دندان پزشک قرار دهد. اکثر افراد کاندیدهای مناسب برای استفاده از ایمپلنت دندان هستند. شرایط جراحی کاشت ایمپلنت دندان به شرح زیر می باششد:

لثه های سالم داشته باشد

استخوان کافی برای نگه داشتن ایمپلنت دندان در فک خود داشته باشد. بعضی افراد که استخوان فک خود را از دست داده اند نیز می توانند از ایمپلنت دندان استفاده کنند، اما ابتدا لازم است استخوان از بین رفته با استفاده از روش های درمانی مناسب تجدید و ترمیم شود.

تعهد برای مراقبت بسیار مناسب از دندان های کاشته شده. در این حالت لازم است دندان ها و لثه ها به صورت روزانه مسواک زده و نخ دندان کشیده شود. علاوه بر این ملاقات منظم با دندان پزشک در این رابطه از اهمیت خاص برخوردار است.

کاشت ایمپلنت دندان برای افراد زیر توصیه نمی شود:

افراد سیگاری

افرادی که به بیماری های خود ایمنی مبتلا هستند یا از داروهایی استفاده می کنند که این شرایط را به همراه دارند

افرادی که از پرتو درمانی در ناحیه سر و گردن استفاده کرده اند

کسانی که دیابت کنترل نشده دارند.

مزایا

در عین گران بودن درمان ، مزایایی همچون راحتی، مقاومت بالا، کاربردی بودن، بازگرداندن توانایی جویدن طبیعی و زیبایی فوق العاده ، باعث میشود تا رضایت خاطر بیماران نسبت به بریجهای ثابت یا پرتز متحرک بیشتر شود. در صورت رعایت کامل بهداشت، این دندان ها دائمی (Lifetime) خواهند بود.

با این روش درمانی ، دندانهای دیگر قربانی جایگزینی دندان از دست رفته نمیشوند.

پایه ایمپلنت مانند ریشه دندان داخل استخوان قرار گرفته و استخوان فک به دلیل ساپورت توسط ایمپلنت تحلیل نمیرود. بنابراین فرم صورت، کمتر دستخوش تغییرات ناشی از از دست دادن دندان میشود.

به طور معمول طول عمر آن از سایر درمانهای جایگزین طولانی تر است و در صورت از دست رفتن ، امکان جایگزینی مجدد وجود دارد.

معایب

از جمله معایب و مشکلات ایمپلنت قیمت آن است. هزینه آن نسبت به سایر درمانها برای جایگزین کردن دندان مانند پروتز ثابت یا پرتز متحرک بیشتر است.

علاوه بر قیمت آن ، زمانبر بودن درمان نیز از معایب دیگر است. زمانی حداقل بین ۴ تا ۹ ماه برای این درمان لازم است.

از جمله مضرات ایمپلنت دندان این است که یک جراحی بوده و ریسکهای مربوط به جراحی را نیز دارد. از جمله این ریسک ها میتوان به احتمال عفونت وشکست درمان که در این مورد نیاز به جایگزینی مجدد آن است.

این درمان نیازمند معاینات دوره ای توسط دندانپزشک است.

مراقبت های بعد از جراحی

اولین اقدام پس از ایمپلنت، بهره گیری از راهکارهایی برای کنترل عفونت و کاهش درد ناشی از جراحی است.

به رعایت بهداشت کامل دهان، از طریق مسواک زدن به روش صحیح و طبق تجویز دندانپزشک، استفاده از مسواک‌های کوچک مخصوص برای تمیز نگه داشتن فضاهای بین ایمپلنت ها ودندانهای طبیعی مجاور، جلوگیری از تجمع مواد غذایی در فضاهای ذکر شده وجرم گیری دندان در زمانی که ضرورت داشته باشد نه فقط از تجمع پلاکت‌های باکتریال و تخریب دندان‌های مجاور ایمپلنت و بافت لثه جلوگیری می‌کند، بلکه به انجام موفقیت آمیز پروسه کاشت دندان نیز کمک می‌کند.

تجمع مواد غذایی، رسوب جرم و تشکیل لایه‌ای از رسوبات بر روی دندان‌های طبیعی و همچنین ایمپلنتها موجب تورم وتحریک لثه می‌شود. به این ترتیب، چسبندگی لثه به دندان یا ایمپلنت از بین می‌رود که خود موجب تجمع بیشتر باکتری و تشدید سیر بیماری می‌گردد و در اد امه این روند به تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت یا دندان طبیعی شده و با پیشرفت زیاد منجر به لقی دندان یا ایمپلنت شود.

برای ایمپلنت زیبایی در ابتدا باید هزینه کاشت دندان بیشتری پرداخت شود اما روش نگهداری ساده آن و طول عمر بالای آن باعث کاهش هزینه ها در طی زمان می  شود.

مطالب مرتبط:

قیمت ایمپلنت

ایمپلنت تهران

کاشت دندان

روش کاشت دندان با ایمپلنت

ایمپلنت پین های باریکی هستند که از تیتانیوم خالص سازگار ساخته شده که درون استخوان فک گذاشته می شود. دندان متحرک، قابل اتصال به این ایمپلنت ها هستند. حدود 3 تا 66 ماه زمان لازم  برای رشد و ترمیم استخوان اطراف ایمپلنت است.

هنگام انتخاب ایمپلنت میزان استخوان در دسترس، میزان استحکام استخوان و زمان گذاشتن ایمپلنت در نظر گرفته می شود. اگر استخوان کافی برای گذاشتن ایمپلنت در دسترس نباشد می توان در شرایط خاص مقداری استخوان برگرفته از نقاط دیگر پیوند زد.همچنین بر حسب میزان سختی استخوان انواع پیچ دار و بدون پیچ ایمپلنت انتخاب می شود. ایمپلنت می تواند بلافاصله پس از،  از دست رفتن دندان و کشیدن آن یا پس از زمان طولانی ترمیم، جایگزین شود. شکل ایمپلنت مانند ریشه دندان طبیعی است. پس از، از دست رفتن دندان در صورت عدم جایگزینی سریع با ایمپلنت امکان تحلیل استخوان و کاهش توانایی جویدن و کج شدن دندانهای کناری است. اگر گذاشتن با تاخیر ایمپلنت پیشنهاد می شود ایمپلنت های کوچکتر و استوانه ای به دلیل در دسترس بودن استخوان کمتر استفاده می شود.

مکان گذاشتن ایمپلنت و نوع سیستم مناسب تنها بوسیله معاینه ای که دندانپزشک انجام میدهد با در نظر گرفتن سایر شرایط قابل بیان است. میزان حجم و دانسیته استخوان فک، تعداد و موقعیت و استحکام دندانهای طبیعی فرد، شرایط لثه، شرایط و تعداد دندانهای فک مقابل از عوامل مهم حین معاینه است.

روش انجام

در مرحله ی معاینه بالینی جراح محل قرار گرفتن ایمپلنت دندان را ھمراه با تصاویر مربوط به آن ( سی تی اسکن یا تصویر برداری با اشعه ایکس ) بررسی می کند. پس از معاینه و بررسی دقیق اگر جراح تشخیص دھد که امکان انجام عمل کاشت دندان وجود. دارد بیمار را مطلع می سازد جراحی ایمپلنت تحت بیحسی موضعی انجام می شود. به کمک دریل و ابزارھای خاص ایمپلنت دندان ( از جنس تیتانیوم ) در محل مورد نظر قرار داده می شود. سپس جراج لثه را بخیه می زند و دوره ی ترمیم زخم و بعد از عمل شروع می شود. مدت زمان ترمیم به کیفیت استخوان فک بیمار بستگی دارد. روند بھبودی 2 تا 6 ماه به طول می انجامد. در این مدت جوش خوردن ایمپلنت دندان با استخوان فک یا اوسئو اینترگریشن صورت می گیرد. باید مراقب بود که در این مدت فشار یا ضربه ای به ایمپلنت دندان وارد نشود.

پس از گذشت مرحله ی بھبودی ایمپلنت دندان بررسی می شود تا معلوم شود که با فک جوش خورده است یا نه. اگر مشخص شد که استخوان با ایمپلنت جوش خورده است قطعه ای پروتز توسط پیچ به ایمپلنت دندانی متصل می گردد. این قطعه ” نیم پایه ” نامیده می شود. این قطعه دندان یا ” روکش ” را در جای خود نگه می دارد. دندانپزشک این قطعه را در استخوان فک قرار داده و سپس روکش یا تاج دندان قالب گرفته شده را روی آن می نشاند. روکش یا تاج دندان به کمک پیچ یا ماده ی مخصوص به قطعه ی پروتز متصل می گردد. لازم به ذکر است که ممکنست پیش از جراحی ایمپلنت دندانی نیاز به انجام جراحی دیگر داشته باشیم. اگر کیفیت استخوان فک خوب نباشد، گرفت یا پیوند استخوان انجام می شود. یعنی بیمار وضعیتی دارد که در آن ایمپلنت دندانی باید به ناحیه ی خلفی فک بالا متصل گردد و به سبب وجود سینوس ھای فکی، استخوان این ناحیه کیفیت مناسب ندارد و در نتیجه باید پیوند استخوان انجام گیرد. این عمل ” برجسته سازی سینوس ” یا ” لیفت سینوس ” نامیده می شود و در آن کف سینوس توسط پیوند استخوان تقویت می شود. بدین ترتیب استخوان این ناحیه به اندازه ای محکم می شود که بتواند ایمپلنت دندانی را در خود جای دھد. عمل ” اصلاح استخوان فک یا اصلاح لبه ” ھم در محلی انجام می شود که استخوان کافی ندارد. لبه به استخوان فک گفته می شود که دندان ندارد. استخوان یا جایگزین استخوان برای برجسته کردن لبه یا استخوان فک به کار می رود تا محل مناسب و محکمی برای استقرار ایمپلنت دندانی شود.

طول مدت درمان

این زمان بسته به عوامل مختلف متفاوت خواهد بود. مدت زمان بهبود پس از جراحی نیز به سرعت ترمیم بافتهای فرد بستگی دارد، هرچند با پیشرفت تکنولوژی این مدت زمان به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. بطور متوسط زمان ترمیم بافتی و تشکیل استخوان حدود 2-3 ماه است که می توان پس از این مدت مراحل ساخت پروتز (تاج دندان) را آغاز کرد.

میزان موفقیت

در صد موفقیت انجام ایمپلنت دندانی به عوامل مختلفی بستگی دارد که در بیماران مختلف متفاوت است. حتی این مسئله در مورد ایمپلنت دندانی فک بالا و پایین نیز تفاوت دارد. به طور متوسط میزان موفقیت ایمپلنت دندانی 95% گزارش شده است.

مراقبت از ایمپلنت

سلامت بدن شما در میزان موفقیت ایمپلنت مؤثر است. عدم رعایت بهداشت دهان و دندان دلیل عمده ای برای از دست رفتن ایمپلنت به شمار می رود. استفاده از نخ دندان و مسواک زدن حداقل 2 بار در روز از اهمیت زیادی برخوردار است که دندانپزشک شما نحوه مراقبت صحیح از ایمپلنت را به شما آموزش خواهد داد. برای اطمینان از سلامت لثه ها حداقل 4 بار در سال برای بررسی بافت لثه به دندانپزشک خود مراجعه نمایید.

عوارض

با ھر عمل جراحی، ھمواره خطرھا و عوارضی وجود دارد که بیمار را تھدید می کند. جراحی ایمپلنت دندان ھم خطرھا و عوارضی را در بر دارد. مھم ترین نکته برنامه ریزی محتاطانه جھت انجام جراحی ایمپلنت دندان با درنظر گرفتن وضعیت جسمی بیمار است. مانند ھمه ی جراحی ھای دھان و دندان، احتمال وجود اختلالات خونی، عفونت، آلرژی، وضعیت پزشکی بیمار و داروھای وی باید پیش از انجام عمل بررسی شود. خوشبختانه، میزان موفقیت بالاست و ناکامی ھای این عمل شامل عفونت،

شکستن ایمپلنت دندان، حجیم بودن ایمپلنت، آسیب دیدن نواحی مجاور ( اعصاب، عروق خونی، دندان ھا )، قرار نامناسب ایمپلنت دندان در استخوان فک و کیفیت و کمیت نداشتن استخوان فک است. لازم به یاد آوری است که برنامه ریزی محتاطانه و دقیق توسط یک جراح ماھر از بروز عوارض یاد شده پیشگیری می کند. در بیشتر موارد می توان اقدام به جراحی ایمپلنت دندان را پس از گذشت دوره ی بھبودی، تکرار کرد.

مطالب مرتبط:

قیمت ایمپلنت

ایمپلنت تهران

کاشت دندان